စႏၵကူးပင္သည္ ေသြ႕ေျခာက္သြားသည့္တိုင္
ေမႊးရနံ႕ကိုမစြန္႔
ဆင္ေျပာင္သည္ စစ္ေျမျပင္သို႔ ေရာက္ေသာ္လည္း
ခံ့ထည္တင့္တယ္ျခင္းကိုမစြန္႔
ႀကံသည္ ႀကိတ္စက္သို႔ ေရာက္ေသာ္လည္း
ခ်ဳိေသာအရသာကိုမစြန္႔
ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းသည္
ေဘးဒုကၡဆင္းရဲသို႔ က်ေရာက္ျငားေသာ္လည္း
သူေတာ္ေကာင္းတရားကိုမစြန္႔
ေလာကနီတိ
သံသရာမ်က္ရည္(မိုးညွင္း)မွ မွ်ေ၀ပူေဇာ္ပါသည္
No comments:
Post a Comment