--------------------
"မင္းျမတ္ . . ေမာဟတရားသည္ ဥာဏ္ပညာျဖစ္ခ်ိန္တြင္
ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားရေပ၏"
"အေမွာင္တိုက္တြင္ ဆီမီးထြန္းလိုက္ေသာအခါ ဆီမီး
အလင္းေရာင္ ေပၚလာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေမာဟ
ဟူေသာ ဖံုးကြယ္မႈ ေပ်ာက္သြားရသည္သာတည္း"
"အရွင္ဘုရား . . . ပညာသည္ကား အဘယ္ကို ေရာက္
သြားပါသနည္း"
"မင္းျမတ္ . . ပညာသည္ကား သိစရာရွိသည္ကို
သိေအာင္ျပဳၿပီး သည့္အခါ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြား၏၊ ပညာျဖင့္
သိအပ္ေသာ အသိခံရေသာ အမႈကိစၥ အရာဝတၳဳသည္
ကား မခ်ဳပ္မေပ်ာက္သည္သာတည္း"
"အရွင္ဘုရား . . ပညာသည္ မိမိကိစၥကို ျပဳၿပီးသည့္အခါ
ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြား၏ ဆိုသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပညာျဖင့္
ျပဳအပ္ေသာအမႈကိစၥသည္ မခ်ဳပ္ေပ်ာက္ ဆိုသည္ကို
လည္းေကာင္း ဥပမာေဆာင္ေတာ္မူပါဦးဘုရား"
"ဒကာေတာ္မင္းျမတ္ . . အၾကင္သူတစ္ဦးသည္ ညဥ့္
အခါတြင္ ဆီမီးထြန္း၍ ဆီမီး၏အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္
စာေရး၏၊ စာေရးၿပီးေသာအခါ မီးကိုၿငိမ္းသတ္ပစ္လိုက္
သျဖင့္ အလင္းေရာင္ေပ်ာက္သြား၏၊ ထိုသို႔အလင္းေရာင္
ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေသာ္လည္း အလင္းေရာင္ရွိစဥ္က ေရးခဲ့
ေသာစာသည္ကား ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားျခင္းမရွိေပ၊
ပညာသည္လည္းေကာင္း၊ ပညာျဖင့္ ျပဳအပ္သည္ သိအပ္
သည္တုိ႔သည္လည္းေကာင္း ထို႔အတူသာ ျဖစ္ေပ၏"
ဦးေကာင္းထြန္း၊ မိလိႏၵ အေမး အေျဖ မွ
ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္။
သံသရာမ်က္ရည္(မိုးညွင္း)
No comments:
Post a Comment